‏ Psalms 94


Denk er alstublieft aan
dat ik maar een vergankelijk mens ben.
U hebt de mensen Zelf geschapen,
dus U weet hoe kort zij leven.

1 Er is immers geen mens die niet zal sterven?
Niemand kan toch ontkomen aan het dodenrijk?
2 Waar zijn nu de blijken van uw genade, Here?
U hebt die eens aan ons toegezegd,
zelfs met een eed aan David gezworen.
3 Kijk toch, Here, hoe uw dienaren worden bespot
en hoe alle volken ons uitlachen.
4 Hoe ook uw tegenstanders de spot met ons drijven, Here.
Zij drijven de spot met hem die door U tot koning is gezalfd!
5 Alle lof en eer is voor de Here, tot in eeuwigheid.
Laat ieder die dit hoort daarmee instemmen.
Amen.

 6

Deze psalm is een gebed van Mozes, de vriend van God.

7 Here,
van generatie op generatie
hebben wij onze hulp en kracht bij U gezocht.
8 Al voordat U de bergen schiep,
was U God.
Voordat U de aarde schiep,
was U God.
Vanuit de eeuwigheid van oudsher
tot in de eeuwigheid in de verre toekomst,
bent U God.
9 U laat de mens sterven
en vergaan tot stof.
U zegt:
‘Word weer stof, mensenkinderen.’
10 Duizend jaar
betekenen niets voor U,
zij zijn voor U
als wat een dag is voor ons,
voor U zijn ze
in een oogwenk voorbij.
11 Jaren gaan aan U voorbij
als een kort moment van insluimeren
bij het ontwaken ʼs morgens,
als gras dat snel groeit.
12 ʼs Morgens groeit en bloeit het nog
en ʼs avonds verdort het alweer.
13 Precies zo vergaat het ons
als uw toorn over ons komt.
Deze vernietigt ons.
14 U ziet onze zonden scherp voor U.
Onze meest verborgen zonden
komen bij U aan het licht.
15 Zo eindigt ons leven
onder uw boosheid.
De jaren van ons leven
gaan als een zucht voorbij.
16 Onze gemiddelde leeftijd
is zeventig jaar.
Alleen de zeer sterke mensen
worden tachtig jaar.
Alles waarop wij trots waren,
blijkt toch alleen maar moeite en verdriet
met zich mee te brengen.
Het leven vliegt voorbij
en voor we het weten
zijn we gestorven.
17 Wie kent de kracht van uw toorn
en de omvang van uw ergernis?
18 O God, leer ons zo te leven
dat wij ons uiteindelijk
de wijsheid eigen maken.
19 Kom toch terug, Here!
Hoelang moet het nog duren?
Heb toch medelijden met uw dienaren.
20 Laat ons ʼs morgens vroeg al
uw goedheid en liefde mogen ervaren,
dan zullen wij juichen
en elke dag met blijdschap beleven.
21 Geef ons blijdschap naar de mate
waarin wij moeite en verdriet hebben gekend.
Zovele jaren waren vol zorg en verdrukking.
22 Laat uw dienaren uw werken zien,
ik bid dat hun kinderen
uw majesteit mogen aanschouwen.
23 Here, onze God,
stort uw liefdevolle vriendelijkheid over ons uit.
Zegen het werk dat wij doen.
Ja, wij bidden U om uw zegen
over alles wat wij ondernemen.
Copyright information for NldHTB