‎ Deuteronomy 4

موسی قوم را ترغيب به اطاعت می‌كند

1اكنون ای اسرائيل، به قوانينی كه به شما ياد می‌دهم به دقت گوش كنيد و اگر می‌خواهيد زنده مانده، به سرزمينی كه خداوند، خدای پدرانتان به شما داده است داخل شويد و آن را تصاحب كنيد از اين دستورات اطاعت نماييد. 2قوانين ديگری به اينها نيفزاييد و چيزی كم نكنيد، بلكه فقط اين دستورات را اجرا كنيد؛ زيرا اين قوانين از جانب خداوند، خدايتان می‌باشد. 3ديديد كه چگونه خداوند در بعل فغور همهٔ كسانی را كه بت بعل را پرستيدند از بين برد، 4ولی همگی شما كه به خداوند، خدايتان وفادار بوديد تا به امروز زنده مانده‌ايد.

5تمام قوانينی را كه خداوند، خدايم به من داده است، به شما ياد داده‌ام. پس وقتی به سرزمين موعود وارد شده، آن را تسخير نموديد از اين قوانين اطاعت كنيد. 6اگر اين دستورات را اجرا كنيد به داشتن حكمت و بصيرت مشهور خواهيد شد. زمانی كه قومهای مجاور، اين قوانين را بشنوند خواهند گفت: «اين قوم بزرگ از چه حكمت و بصيرتی برخوردار است!» 7هيچ قومی، هر قدر هم كه بزرگ باشد، مثل ما خدايی ندارد كه در بين آنها بوده، هر وقت او را بخوانند، فوری جواب دهد. 8هيچ قومی، هر قدر هم كه بزرگ باشد، چنين احكام و قوانين عادلانه‌ای كه امروز به شما ياد دادم، ندارد.

9ولی مواظب باشيد و دقت كنيد مبادا در طول زندگی‌تان آنچه را كه با چشمانتان ديده‌ايد فراموش كنيد. همهٔ اين چيزها را به فرزندان و نوادگانتان تعليم دهيد. 10به ياد آوريد آن روزی را كه در كوه حوريب در برابر خداوند ايستاده بوديد و او به من گفت: «مردم را به حضور من بخوان و من به ايشان تعليم خواهم داد تا ياد بگيرند هميشه مرا احترام كنند و دستورات مرا به فرزندانشان بياموزند.» 11شما در دامنهٔ كوه ايستاده بوديد. ابرهای سياه و تاريكی شديد اطراف كوه را فرا گرفته بود و شعله‌های آتش از آن به آسمان زبانه می‌كشيد. 12آنگاه خداوند از ميان آتش با شما سخن گفت. شما كلامش را می‌شنيديد، ولی او را نمی‌ديديد. 13او قوانينی را كه شما بايد اطاعت كنيد يعنی «ده فرمان» را اعلام فرمود و آنها را بر دو لوح سنگی نوشت. 14آری، در همان وقت بود كه خدا به من دستور داد قوانينی را كه بايد بعد از رسيدن به سرزمين موعود اجرا كنيد به شما ياد دهم.

نهی از بت‌پرستی

 15شما در آن روز در كوه حوريب وقتی كه خداوند از ميان آتش با شما سخن می‌گفت، شكل و صورتی از او نديديد. پس مواظب باشيد 16مبادا با ساختن مجسمه‌ای از خدا خود را آلوده سازيد، يعنی با ساختن بتی به هر شكل، چه به صورت مرد يا زن، 17و چه به صورت حيوان يا پرنده، 18خزنده يا ماهی. 19همچنين وقتی به آسمان نگاه می‌كنيد و خورشيد و ماه و ستارگان را كه خدا برای تمام قومهای روی زمين آفريده است می‌بينيد، آنها را پرستش نكنيد. 20خداوند شما را از مصر، از آن كورهٔ آتش، بيرون آورد تا قوم خاص او و ميراث او باشيد، چنانكه امروز هستيد. 21ولی به خاطر شما نسبت به من خشمناک گرديد و به تأكيد اعلام فرمود كه من به آن سوس رود اردن يعنی به سرزمين حاصلخيزی كه به شما به ميراث داده است نخواهم رفت. 22من اينجا در اين سوی رودخانه خواهم مرد، ولی شما از رودخانه عبور خواهيد كرد و آن زمين حاصلخيز را تصرف خواهيد نمود. 23هوشيار باشيد مبادا عهدی را كه خداوند، خدايتان با شما بسته است بشكنيد! اگر دست به ساختن هرگونه بتی بزنيد آن عهد را می‌شكنيد، چون خداوند، خدايتان اين كار را به کلی منع كرده است. 24او آتشی سوزنده و خدايی غيور است.

25حتی اگر سالها در سرزمين موعود ساكن بوده، در آنجا صاحب فرزندان و نوادگان شده باشيد، ولی با ساختن بت خود را آلوده كرده با گناهانتان خداوند را غضبناک سازيد، 26زمين و آسمان را شاهد می‌آورم كه در آن سرزمينی كه با گذشتن از رود اردن آن را تصاحب خواهيد كرد، نابود خواهيد شد. عمرتان در آنجا كوتاه خواهد بود و به کلی نابود خواهيد شد. 27خداوند شما را در ميان قومها پراكنده خواهد كرد و تعدادتان بسيار كم خواهد شد. 28در آنجا، بتهايی را كه از چوب و سنگ ساخته شده‌اند پرستش خواهيد كرد، بتهايی كه نه می‌بينند، نه می‌شنوند، نه می‌بويند و نه می‌خورند.

29ولی اگر شما دوباره شروع به طلبيدن خداوند، خدايتان كنيد، زمانی او را خواهيد يافت كه با تمام دل و جانتان او را طلبيده باشيد. 30وقتی در سختی باشيد و تمام اين حوادث برای شما رخ دهد، آنگاه سرانجام به خداوند، خدايتان روی آورده، آنچه را كه او به شما بگويد اطاعت خواهيد كرد. 31خداوند، خدايتان رحيم است، پس او شما را ترک نكرده، نابود نخواهد نمود و عهدی را كه با پدران شما بسته است فراموش نخواهد كرد.

32در تمامی تاريخ، از وقتی كه خدا انسان را روی زمين آفريد، از يک گوشهٔ آسمان تا گوشهٔ ديگر جستجو كنيد و ببينيد آيا می‌توانيد چيزی شبيه به اين پيدا كنيد كه 33قومی صدای خداوند را كه از ميان آتش با آنها سخن گفته است مثل شما شنيده و زنده مانده باشد! 34در كجا می‌توانيد هرگز چنين چيزی را پيدا كنيد كه خداوند با فرستادن بلاهای ترسناک و بوسيلهٔ معجزات عظيم و جنگ و وحشت، قومی را از بردگی رها ساخته باشد؟ ولی خداوند، خدايتان همهٔ اين كارها را در مصر پيش چشمانتان برای شما انجام داد. 35خداوند اين كارها را كرد تا شما بدانيد كه فقط او خداست و كسی ديگر مانند او وجود ندارد. 36او هنگامی كه از آسمان به شما تعليم می‌داد اجازه داد كه شما صدايش را بشنويد؛ او گذاشت كه شما ستون بزرگ آتشش را روی زمين ببينيد. شما حتی كلامش را از ميان آتش شنيديد.

37چون او پدران شما را دوست داشت و اراده نمود كه فرزندانشان را بركت دهد، پس شخص شما را از مصر با نمايش عظيمی از قدرت خود بيرون آورد. 38او قومهای ديگر را كه قويتر و بزرگتر از شما بودند پراكنده نمود و سرزمينشان را به طوری كه امروز مشاهده می‌كنيد، به شما بخشيد. 39پس امروز به خاطر آريد و فراموش نكنيد كه خداوند، هم خدای آسمانها و هم خدای زمين است و هيچ خدايی غير از او وجود ندارد! 40شما بايد قوانينی را كه امروز به شما می‌دهم اطاعت كنيد تا خود و فرزندانتان كامياب بوده، تا به ابد در سرزمينی كه خداوند، خدايتان به شما می‌بخشد زندگی كنيد.

شهرهای پناهگاه در شرق رود اردن

 41آنگاه موسی سه شهر در شرق رود اردن تعيين كرد 42تا اگر كسی تصادفاً شخصی را بكشد برای فرار از خطر به آنجا پناه ببرد. 43اين شهرها عبارت بودند از: باصر واقع در اراضی مسطح بيابان برای قبيلهٔ رئوبين، راموت در جلعاد برای قبيلهٔ جاد، و جولان در باشان برای قبيلهٔ منسی.

ابلاغ قوانين خدا به قوم اسرائيل

 44 ▼
▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse تثنيه 4:46.
45 ▼
▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse تثنيه 4:46.
46 ▼
▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses تثنيه 4:44-46.
وقتی قوم اسرائيل از مصر خارج شده و در شرق رود اردن در كنار شهر بيت‌فغور اردو زده بودند، موسی قوانين خدا را به آنها داد. (اين همان سرزمينی بود كه قبلاً اموری‌ها در زمان سلطنت سيحون پادشاه كه پايتختش حشبون بود در آنجا سكونت داشتند و موسی و بنی‌اسرائيل وی را با مردمش نابود كردند. 47آنها بر سرزمين او و بر سرزمين عوج، پادشاه باشان كه هر دو از پادشاهان اموری‌های شرق رود اردن بودند غلبه يافتند. 48اين سرزمين از عروعير در كنار رود ارنون تا كوه سريون كه همان حرمون باشد، امتداد می‌يافت 49و شامل تمام منطقهٔ شرق رود اردن كه از جنوب به دريای مرده و از شرق به دامنهٔ كوه پيسگاه منتهی می‌شد، بود.)
Copyright information for PesPCB