Psalms 104
در ستايش آفريدگار
1 ▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse مزامير 104:2.
2 ▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses مزامير 104:1-2.
ای جان من، خداوند را ستايش كن! ای خداوند، ای خدای من، تو چه پرشكوه هستی! تو خود را با عزت و جلال آراسته و خويشتن را با نور پوشانيده‌ای. آسمان را مثل خيمه گسترانيده‌ای 3و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا كرده‌ای. ابرها را عرابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی. 4بادها فرمانبران تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو. 5ای خداوند، تو زمين را بر اساسش استوار كردی تا هرگز از مسيرش منحرف نشود. 6درياها همچون ردايی آن را در برگرفت و آب درياها کوهها را پوشاند. 7اما آبها از هيبت صدای تو گريختند و پراكنده شدند. 8به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازير شده، به مكانی كه برای آنها ساخته بودی، جاری شدند. 9برای درياها حدی تعيين نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمين را دوباره نپوشانند. 10در دره‌ها، چشمه‌ها بوجود آورده‌ای تا آب آنها در كوهپايه‌ها جاری شود. 11تمام حيوانات صحرا از اين چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند. 12پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند. 13از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمين از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود. 14 ▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse مزامير 104:15.
15 ▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses مزامير 104:14-15.
نباتات را برای خوراک حيوانات، و درختان ميوه‌دار و سبزيجات و غلات را برای استفاده انسان، از زمين می‌رويانی تا انسان بتواند شراب و روغن و نان برای خود تهيه كند و شاد و نيرومند باشد. 16درختان سرو لبنان كه تو ای خداوند، آنها را كاشته‌ای سبز و خرمند. 17مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر. 18کوههای بلند، چراگاه بزهای كوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان. 19ماه را برای تعيين ماههای سال آفريدی و آفتاب را برای تعيين روزها. 20به فرمان تو شب می‌شود. در تاريكی شب همهٔ حيوانات وحشی از لانه‌های خود بيرون می‌آيند. 21شيربچگان برای شكار غرش می‌كنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند. 22هنگامی كه آفتاب طلوع می‌كند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند. 23آنگاه انسانها برای كسب معاش، از خانه بيرون می‌روند و تا شامگاه كار می‌كنند. 24خداوندا، كارهای دست تو چه بسيارند. همه آنها را از روی حكمت انجام داده‌ای. زمين از مخلوقات تو پر است. 25در درياهای بزرگی كه آفريده‌ای جانوران بزرگ و كوچک به فراوانی يافت می‌شوند. 26نهنگان در درياها بازی می‌كنند و كشتی‌ها بر سطح آنها روانند. 27تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی. 28تو روزی آنها را می‌رسانی و آنها را سير می‌كنی. 29هنگامی كه روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گيری، می‌ميرند و به خاكی كه از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند. 30اما زمانی كه به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمين طراوت می‌بخشند. 31شكوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفريده است خشنود می‌باشد. 32خداوند به زمين نگاه می‌كند و زمين می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نمايد و دود از آنها بلند می‌شود. 33تا زنده‌ام، خداوند را با سرود پرستش خواهم كرد و تا وجود دارم او را ستايش خواهم نمود. 34باشد كه او از سرود من خشنود شود، زيرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است. 35باشد كه همهٔ گناهكاران نابود شوند و بدكاران ديگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستايش كن! سپاس بر خداوند باد!
Copyright information for
PesPCB
The selected Bible will not be clickable as it does not support the Vocabulary feature. The vocabulary is available by hovering over the verse number.